podróżny I
osoba odbywająca podróż
Twarz podróżnego barwą spłonęła rumianą Jak obłok, gdy z jutrzenką napotka się ranną (I) Pan Wojski poznał z dala, ręce rozkrzyżował I z krzykiem podróżnego ściskał i całował (I) I już lekkie jej stopy wionęły nad liściem, Kiedy dzieci, przelękłe podróżnego wniściem I ucieczką dziewczyny, wrzasnęły okropnie (III) Zaczęli więc rozmowę o niebios błękitach, Morskich szumach i wiatrach wonnych, i skał szczytach, Mieszając tu i ówdzie, podróżnych zwyczajem, Śmiech i urąganie się nad ojczystym krajem (III). Jedna część, pełna izbic ciasnych i podłużnych, Służy dla dam wyłącznie i panów podróżnych (IV)
Czlowiek ↔ Czlowiek jako istota spoleczna ↔ Człowiek pracujący ↔ Transport, komunikacja ↔ Informacje ogólne (Transport, komunikacja)